Dnipro hastanesindeki yaralı askerler Ukrayna Savaşı’nın dehşetini gözler önüne seriyor – Ulusal

Ukrayna’nın doğusundaki Dnipro kentinde seyrek bir hastane odasında 42 yaşındaki Oleh, boyutuna ve ağırlığına bakarak kalın bir metal parçasını elleriyle eziyor.

Yaklaşık beş santim uzunluğunda ve bir santim kalınlığındaki şarapnel parçası sağ omzuna gömülmüştü. Ukraynalı asker patlamadan sağ kurtulmasına hâlâ hayret ediyor.

Ama kendini şanslı sayarken, diğer açılardan şanslı olmadığını söylüyor.

Yoldaşlarının Ruslarla savaşmak için ön saflarda yer alırken, burada bir hastane yatağında iyileşmekte olduğunu düşündüğünde, bunu dayanılmaz buluyor. Duruyor ve uzun, derin bir nefes alıyor, parmaklarının arasındaki parçaya dikkatle bakıyor, sonra iki eliyle yüzünü kapatıyor ve yıkılıyor.

“Üzgünüm. Kendimden böyle bir tepki beklemiyordum,” dedi Oleh birkaç dakika sonra kendini toparlayarak.

“Çünkü birliğimdeki adamların çoğu genç ve çok deneyimli değil ve burada tahliye edildiğinde onlarla birlikteydim. Düşüncelerim hep onlarlaydı, kalanlarla.”

Soyadını kullanamadığımız Oleh, bir hafta önce hastaneye kaldırıldı – sağ omzundaki açık delikten tılsım olarak sakladığı şarapnel parçası.

Dnipro sakini, taburunun başçavuşudur ve arabaları ateş altında kaldığında başka bir askerle birlikte gidiyordu. Aracın arkasındaki bir patlamanın camları patlattığını ve içeriye metal parçaları fırlattığını söylüyor.

Birlikte seyahat ettiği askerin yaralanmadığını ve etraflarında bombardıman devam ederken adamın omzundaki yarayı iyileştirdiğini söylüyor. Asker Oleh’in yarasına o kadar sıkı bastırıyordu ki şarapnelin ısısı elini yaktı.

Dnipro’ya nakledilmeden önce Kansas’tan Amerikalı bir doktor tarafından bir sahra hastanesinde dikildiğini ve stabilize edildiğini söylüyor.

Ancak ilk düşüncesi, karısına ve şu anda Polonya’nın Varşova kentinde bulunan iki oğluna yarasını bildirmek değil, askerlerini kontrol etmekti.

“Ama orada bağlantı yoktu, o kısımda internet yok [of Ukraine]. Bir süre iyi olup olmadıklarını bilmiyordum. onlara yazdım; cevap vermediler. Ama sonra iyi olduklarını öğrendim. Hatta bazıları dün hastaneye geldi ve hayattalar, hepsi sağlıklı. Ve bu benim için bir komutan olarak önemli.”

Dnipro, savaş zamanı merkezi olarak hizmet veriyor

Ukrayna’nın güneydoğusundaki savaşın ön saflarına en yakın şehir olan Dnipro, hem insani hem de askeri savaş çabalarının merkezi haline geldi. Yaklaşık bir milyon nüfusa sahip bu hareketli şehir, Ukrayna’nın dördüncü en büyük şehridir ve savaş sadece birkaç yüz kilometre ötedeki 480 kilometrelik cephe hattı boyunca sürerken nispeten güvenli bir ada olarak kalmıştır.

Ukrayna ordusunun uğradığı kayıplarla ilgili doğru tahminler yapmak zor.

Yaklaşık bir ay önce, Ukrayna Devlet Başkanı Volodomyr Zelenskyy CNN’ye 2500 ila 3.000 Ukrayna askerinin öldüğünü ve 10.000’inin yaralandığını söyledi. Rusya, kayıpların çok daha yüksek olduğunu iddia ediyor.

Tahminler bile sıkı bir şekilde korunan bilgilerdir. Hastaneyi ziyaretimiz sırasında Global News’in sivil kayıplar veya ölümler hakkında soru sorması kısıtlandı. Ayrıca, füze saldırılarının hedefi olmaları durumunda askerlerin nerede savaştığını veya getirildikleri hastaneleri belirlememize de izin verilmiyor.

Dnipro’da özel bir askeri hastane varken, şehirdeki diğerleri, Oleh’in getirildiği gibi hem sivilleri hem de askerleri tedavi ediyor.

Ziyaretimizden önce dışarıda bir hastane temsilcisi bizi karşılıyor. Şu anda tedavi gören askerlerin çoğunun henüz medyayla konuşmaya istekli olmadığını söylüyor. Konuşacak sadece iki kişi buldu.

Ana girişten Sovyet tarzı hastaneye ve beton bir merdivenden yukarıya, açık pembe bir renge boyanmış bir kanada yönlendiriliyoruz. Geniş koridor, ilk kapının yanında oyalanan iki kadın ve bir erkek olmak üzere üç doktor dışında insanlardan yoksundur. İçeride, iki yaralı Ukraynalı asker yataklarına oturup birbirleriyle sohbet ediyor.

Trend Hikayeler

• Uçuş deneyimi olmayan yolcu, pilotun yetersiz kalması üzerine uçağa indi

• Kripto piyasasının çöküşü finansal sistem üzerinden şok dalgaları gönderebilir

Doktorlar yalnızca çok genel soruları yanıtlayacak ve burada tedavi edilen asker sayısı veya kaç yaşında oldukları konusunda bile hiçbir şey söylemeyecektir. Bugünlerde gördükleri yaralanmaların çoğunun, iki adamın tedavi edildiğine benzer olduğunu söylüyorlar – şarapnel yaraları, özellikle insanların ellerinde, bacaklarında, göğsünde veya karnında.

Operasyonel ihtiyaçlarının çoğu için iyi stoklandıklarını söyleseler de, kemikleri yeniden bağlamak için kullanılan metal çubuklara ihtiyaçları var. Oleh gibi hastalarının genellikle şehre nakledilmeden önce bir sahra hastanesinde ilk yardım aldıklarını söylüyorlar.

Onu görmeye geldiğimizde Oleh yatağında gömleksiz oturuyor, sağ omzu büyük beyaz bir bandajla kaplı. Oda, iki tekli karyola ve aralarında iki küçük masadan başka bir şey değil. Bir diğer yaralı asker Yevgen ise karşı karyolaya uzanıyor.

Masa, öğle yemeğinden kalan su ve tabaklarla dolu. Yevgen bizi içeri buyur ediyor.

Askerler filme alınmaya açık olduklarını söylerken, hastane protokolü yüzlerin bulanıklaştırılması gerektiğini söylüyor.

Üç doktor ve hastane temsilcisi odanın arkasında oyalanıyor.

‘Aramızda çok daha kötü kayıplar var’

Oleh için bu savaş yeni bir şey değil. Donbas’ta savaş başladığında Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nde gönüllü olarak çalıştı ve daha sonra bir girişimci olarak sivil hayata döndü, Şubat ayında tam ölçekli Rus işgali başladığında bir kez daha canlı savaşa dönmeden önce.

“2014/2015 ile karşılaştırıldığında, tüm bunlar çok daha zor. Topçu ateşi yoğunluğu, uçaklar, helikopterler, her şey çok daha karmaşık” diyor.

“Aramızda çok daha fazla kayıp var – yaralı ve ölü. Ve bu çok zor ama kardeşimin dediği gibi özgürlüğümüz için savaşıyoruz. Ülkemiz için, geleceğimiz için mücadele ediyoruz.”

Oleh, ancak mücadelelerinin sadece sahada olmadığını söylüyor. Adamlarının insani, tıbbi ve askeri yardıma umutsuzca ihtiyacı olduğunu söylüyor. İlk etapta bağışlar olduğu için minnettar, ancak genellikle ellerine geçmekte yavaş olduklarını söylüyor. Ama eksik olan sadece silahlar değil.

“Savaş sadece mühimmat ve silahlarla değil, farklı cephelerde – kültürel cephelerde ve bilgi cephelerinde olduğu kadar ideolojik cephede de gerçekleşir. Ve tüm bunlar için desteğe ihtiyacımız var” diyor.

Hem Ukrayna hem de tüm özgür dünya için kendimiz için özgürlük için savaşıyoruz” dedi.

‘Rusya düşmandır’

Oleh’in Batı Ukrayna’dan 52 yaşındaki oda arkadaşı Yevgen, cephede benzer bir yaralanma geçirdikten sonra yaklaşık üç gün önce getirildi. Bombardıman başladığında, diğer dört askerle birlikte araba kullanıyordu. Yevgen kalçasından şarapnel yarası aldı ve kemiklerine kadar indiğini ancak yaralanan tek kişinin kendisi olduğunu söyledi.

“Tanrıya şükür ki sadece ben vardım ve diğerleri hayatta ve iyilerdi. Allah’a şükür hizmete devam ediyoruz. Şanslıydım,” diyor.

Masasının yanında koltuk değnekleri var ve yüzünü buruşturmadan hareket etmeye çalışıyor.

Bununla birlikte, her iki adam da aktif hizmete dönebilmeleri için mümkün olan en kısa sürede iyileşmek için çaresizdir. Her biri, tekrar cepheye dönme iznini alana kadar evde kalacaklarını söylüyor.
İkisinin de en hareketli hali, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’e bir mesajları olup olmadığı sorulduğunda oluyor.

Yevgen kendini yatakta doğrultarak alay eder.

“Düşman, sivil halka yaptıklarıyla şimdiden yüzünü gösterdi. Bizi serbest bırakmaya gelmedi. Millet olarak bizi yağmalamaya, yenmeye ve yok etmeye geldi” dedi.

Oleh kabul eder. Yatağının ucunda katlanmış siyah bir t-shirt alıp havada tutuyor, birkaç yıl önce satın aldığını çünkü o sırada böyle hissettiğini söylüyor. “Rusya – düşman” yazıyor.

“Ukrayna’daki birçok insan Rusya’yı bu şekilde algılamadı ve ancak şimdi, bu geniş çaplı saldırıdan sonra nihayet anladılar. Bu hem Ukrayna’da hem de dünyanın her yerinde geçerlidir… muhatap olduğumuz kişi kötülüğün ve dünyadaki barbarlığın kişileştirilmesidir. Modern Rusya budur.”

Görüşmemiz sırasında bir hava saldırısı sireni çalıyor. Neredeyse hiç kimse bunun gerçekleştiğini not etmiyor. Koridorlarda koşmak veya hastaları odalardan çıkarmak yok. Artık herkes alıştı. Oleh, bunu fark etmemize bile şaşırmış görünüyor.

Hastane sözcüsü bize görüşmenin bittiğini bildirdikten sonra Oleh bizim gitmemize pek hazır değil. Beni, telefonuna bakmam için, şarapnelin yırtıldığı askeri üniformasındaki kanlı deliğin fotoğrafını göstermem için işaret etti.

Ambulansın arkasında, diğer iki adamla birlikte, periyodik olarak başparmaklarını kaldırarak ve kameraya gülümserken çekilmiş bir videosu var. Kansaslı Amerikalı hemşire tarafından sahra hastanesinde görüldüğü bir fotoğraf var. Ameliyat masasında bir resmi var, omzundaki derin, kanlı yaranın yakından görünümü. Onun ve bir kedinin fotoğrafı var. Onun değil.

“Ukrayna bu savaşı kazanacak, mesele sadece maliyetinin ne olacağı meselesi” diyor.

“Daha az Ukraynalının ölmesi için daha fazla desteğe ihtiyacımız var. Ve daha iyi destek. Ve biz kazanacağız.”